“Niedawno, kiedy pracowałem w ogródku, moi sąsiedzi, wracający ze spaceru, zatrzymali się na pogawędkę. Podczas rozmowy zapytałem ich córeczkę, kim chciałaby być, gdy dorośnie. Powiedziała, że chce zostać prezydentem. Jej rodzice oboje są postępowymi demokratami, zapytałem więc, “Gdybyś była prezydentem, co zrobiłabyś w pierwszej kolejności?” Odpowiedziała, “Dałabym jedzenie i domy wszystkim bezdomnym ludziom.” Jej rodzice nie kryli dumy! “Cóż za szczytny cel! – powiedziałem – Ale nie musisz zwlekać, aż zostaniesz prezydentem, by to uczynić!”. “Jak to?” zapytała. Odpowiedziałem jej, “Możesz przyjść do mnie, skosić mój trawnik, powyrywać chwasty i przyciąć żywopłot, a ja zapłacę ci 50 złotych. Potem będziesz mogła pójść pod supermarket, gdzie kręci się bezdomny i dać mu te 50 złotych, by odłożył na jedzenie i dom.”

Dziewczynka zastanowiła się przez chwilę, po czym spojrzała mi prosto w oczy i zapytała, “A dlaczego ten bezdomny nie przyjdzie do pana i nie zrobi tych wszystkich rzeczy, a pan po prostu jemu da te pieniądze?” Powiedziałem “Witaj w Partii Republikańskiej”. Jej rodzice już się do mnie nie odzywają.”